بررسی رابطه ی خوش بینی- بدبینی با رضایت از زندگی در بین زنان ‏شاغل و خانه‌دار در شهر رابر، سال1388‏

انسان­ها از نظر خوش­بینی و بدبینی در یک پیوستار قرار گرفته اند: افراد خوش­بین انتظار دارند چیزهای خوبی برای آنها اتفاق افتد؛ افراد بدبین انتظار چیزهای بدی دارند. طبق مدل شی یر و کارور(1985) خوش بینی و بدبینی. به ترتیب به عنوان نتایج فراگیر مثبت و منفی تعریف می­شوداعتقاد بر این است­که این دو تا حدودی تعیین کننده­های مهم سازگاری هستند. با توجه به کشمکش­ها، فشارها وتعارضاتی که در ایفای نقش، در بین زنان شاغل وخانه دار وجود دارد که در نهایت دلسردی از نقش را در بین یکی از این دو گروه به وجود می­آورد، در این پژوهش ضمن بررسی رابطه­ی میزان خوش­بینی با رضایت از زندگی، به ارائه تفاوت­ها بین خوش­بینی و بدبینی و رضایت از زندگی در بین زنان شاغل و خانه دار پرداخته شد و 321 نفر از زنان شاغل و خانه دار شهر رابر مورد بررسی قرار گرفت. در این جستار با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون معلوم شد که رابطه­ی معناداری در سطح 001/0 بین میزان خوش­بینی و رضایت از زندگی وجود دارد و همچنین با استفاده از روش آماری T-Test معلوم شد که تفاوت معناداری در سطح 001/0 بین رضایت از زندگی و خوش بینی- بدبینی در بین زنان شاغل و خانه دار وجود دارد. در پایان پیشنهادهایی ارائه گردید.